Boeken
Lua
Hoofdstuk 5. Goede Programmeerpraktijken
Fouten afhandelen

Lua:
Fouten afhandelen

Hoe te:

Lua gebruikt twee belangrijke functies voor foutafhandeling: pcall en xpcall. Dit is hoe je ze gebruikt:

function might_fail()
    if math.random() > 0.5 then
        error("Oeps! Er is iets misgegaan.")
    else
        print("Alles goed!")
    end
end

-- Gebruik van pcall
local success, errorMessage = pcall(might_fail)

if success then
    print("Succes!")
else
    print("Een fout gevangen:", errorMessage)
end

-- Gebruik van xpcall met een foutafhandelaar
function myErrorHandler(err)
    print("Foutafhandelaar zegt:", err)
end

local status = xpcall(might_fail, myErrorHandler)
print("Was de aanroep succesvol?", status)

Voorbeelduitvoer kan zijn:

Een fout gevangen: Oeps! Er is iets misgegaan.
Foutafhandelaar zegt: Oeps! Er is iets misgegaan.
Was de aanroep succesvol? false

Of, als er geen fout optreedt:

Alles goed!
Succes!
Alles goed!
Was de aanroep succesvol? true

Diepgaande Duik

Fouten afhandelen, of “uitzonderingsbehandeling”, was niet altijd iets. Vroege programma’s crashten – veel. Naarmate programmeren evolueerde, deed de behoefte aan stabiliteit dat ook. Lua’s benadering is simpel vergeleken met sommige talen. Er zijn geen try/catch blokken, gewoon pcall en xpcall. De eerste beschermt een functie-aanroep, retourneert een status en eventuele fout. De laatste voegt een foutafhandelingsfunctie toe, nuttig voor aangepaste opruiming of loggen.

Een alternatief in Lua is om assert te gebruiken, dat een soortgelijk doel kan dienen door een fout te gooien als de voorwaarde onwaar is. Maar het is niet zo flexibel als pcall voor complexe foutafhandelingssituaties.

Intern werken pcall en xpcall door het opzetten van een “beschermde omgeving” voor de functie om in te draaien. Als er een fout opduikt, vangt de omgeving deze op en kan deze direct afhandelen of teruggeven aan het programma om te behandelen.

Zie Ook

Logboekregistratie