Arduino:
Organizacja kodu w funkcje

Jak to zrobić:

Wyobraź sobie, że chcesz mrugać diodą LED. Bez funkcji, twoja pętla to bałagan. Z funkcjami jest uporządkowana. Oto jak:

const int LED_PIN = 13;

void setup() {
  pinMode(LED_PIN, OUTPUT);
}

void loop() {
  blinkLED(500); // Mruganie diodą LED co 500ms
}

// Funkcja mrugania diodą LED
void blinkLED(int delayTime) {
  digitalWrite(LED_PIN, HIGH);
  delay(delayTime);
  digitalWrite(LED_PIN, LOW);
  delay(delayTime);
}

Przykładowy efekt: Twoja dioda LED mruga wesoło, a cel kodu jest jasny na pierwszy rzut oka.

Zanurzenie się głębiej

Przed funkcjami programowanie było jak linearna podróż drogowa; widziałeś każdą dziurę od początku do końca. Po funkcjach jest to bardziej jak przeskakiwanie lotami - przechodzisz do ważnych części. Historycznie, podprogramy (wczesne funkcje) były rewolucją w programowaniu, pozwalającym programistom unikać powtarzania się – to zasada DRY, Don’t Repeat Yourself (Nie Powtarzaj Się). Alternatywy dla funkcji mogą obejmować makra lub używanie klas do programowania zorientowanego obiektowo (OOP). Istota rzeczy? Kiedy definiujesz funkcję, dajesz kompilatorowi plan wykonania zadania. Przy Arduino często definiujesz funkcje typu void, które działają jak proste komendy dla mikrokontrolera, ale funkcje mogą również zwracać wartości, co czyni je bardziej wszechstronnymi.

Zobacz również

Po więcej informacji na temat funkcji, przejrzyj te źródła:

• Oficjalna dokumentacja funkcji Arduino: https://www.arduino.cc/reference/en/language/functions/
• Dowiedz się więcej o zasadzie DRY: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nie_powtarzaj_się
• Odświeżenie wiedzy na temat historii podprogramów: https://pl.wikipedia.org/wiki/Podprogram