Książki
Java
Rozdział 5. Dobre praktyki programowania
Refaktoryzacja

Java:
Refaktoryzacja

Jak to zrobić:

Weźmy prostą klasę Java, która wręcz woła o refaktoryzację z powodu swojej złej organizacji i braku klarowności.

public class Calculator {
    public int calc(int op1, int op2, String operation) {
        if (operation.equals("add")) {
            return op1 + op2;
        } else if (operation.equals("subtract")) {
            return op1 - op2;
        } // Inne operacje...
    }
}

Po refaktoryzacji, mamy:

public class Calculator {
    public int add(int operand1, int operand2) {
        return operand1 + operand2;
    }

    public int subtract(int operand1, int operand2) {
        return operand1 - operand2;
    }

    // Inne operacje...
}

Dzięki refaktoryzacji poprawiliśmy nazwy metod i parametrów dla lepszej czytelności oraz usunęliśmy potrzebę istnienia warunkowego rozgałęzienia w jednej metodzie. Każda operacja teraz jasno określa swój cel.

Pogłębiona wiedza:

Refaktoryzacja ma swoje korzenie w społeczności Smalltalk, z naciskiem na czytelność kodu i projektowanie zorientowane obiektowo, ale naprawdę nabrała tempa w świecie Java na przełomie lat 90. i 00., szczególnie po publikacji przełomowej książki Martina Fowlera “Refaktoryzacja: Ulepszanie struktury istniejącego kodu”.

Istnieją alternatywy dla refaktoryzacji, takie jak pisanie kodu od nowa. Jednak refaktoryzacja jest często preferowana, ponieważ wiąże się z inkrementalnymi zmianami, które nie zakłócają funkcjonalności aplikacji.

Szczegóły implementacyjne przy refaktoryzacji w Java (lub w jakimkolwiek innym języku programowania) opierają się na zrozumieniu “zapachów kodu”—wskaźników głębszych problemów w kodzie. Do zapachów należą długie metody, duże klasy, zduplikowany kod oraz nadmierne użycie typów prymitywnych. Stosując wzorce refaktoryzacyjne, takie jak Ekstrakcja Metody, Przeniesienie Metody czy Zastąpienie Tymczasowej Zmienną Zapytaniem, programiści mogą systematycznie rozwiązywać te problemy, zapewniając jednocześnie, że kod pozostaje funkcjonalny przez cały czas.

Automatyczne narzędzia, takie jak wsparcie dla refaktoryzacji w IntelliJ IDEA, czy wtyczki do Eclipse, mogą pomoc w procesie, automatyzując refaktoryzację, taką jak zmienianie nazw zmiennych, metod i klas, ekstrahowanie metod lub zmiennych oraz przenoszenie metod lub klas do różnych pakietów lub przestrzeni nazw.

Zobacz również:

Każde z tych zasobów zapewnia podstawy do zrozumienia zasad refaktoryzacji lub narzędzia, które mogą być wykorzystane do wdrażania tych zasad w praktyce.

Organizacja kodu w funkcje